دستورالعمل پوشش در اداره‌ها چند هفته موضوع داغ جمهوری اسلامی بود تا اونجا که به شدت پرپکانی شد و گفتن کارمندهای خارجی هم دستورالعمل دارن ولی بررسی من چیز دیگه‌ای رو نشون میده.
شاید یادمون رفته باشه، ولی دستورالعمل پوشش جمهوری اسلامی مربوط به همین چند ماه اخیر نمیشه.
تقریبا ۴۳ سال شد که دخترا توی مدرسه نباید جوراب سفید می‌پوشیدن، پسرا نباید پیراهن آستین کوتاه تن‌شون می‌کردن؛ مامانا نباید لاک می‌زدن؛ باباها باید ریش میذاشتن و …
دو دهه اخیرم که گشت ارشاد راه افتاد تا حتی توی کوچه و خیابون بهمون دستورالعمل پوشش بده.
بیست و سی چند هفته پیش یه گزارش پخش کرد.
با این مضمون که چون شرکت‌های خارجی دستورالعمل پوشش (Dress Code) دارند، پس کارمندای ایرانی هم باید پوشش اسلامی رو رعایت کنند.
حالا بماند که پوشش مورد علاقه جمهوری اسلامی چه ربطی به دِرس کُد خارجی‌ها داره!
این شد که تصمیم گرفتم یه کمی در مورد این دستورالعمل پوشش توی شرکت‌های خارجی تحقیق کنم و کمی هم تجربه‌های خودم رو براتون بگم.
با من همراه باشید.
دستورالعمل پوشش یعنی رعایت مجموعه‌ای از اصول در انتخاب لباس برای رفتن به محل کار.
مثلا میگن شما با شلواره پاره سر کار نیاید، یا کاری نکنید که همکاراتون با مایو شما رو ببینن!
تا این جا درست اما چند تا نکته داره.
آیا دستورالعمل پوشش شامل همه کارمندان میشه؟
نه نمیشه.
دست‌کم در ۱۰ سال گذشته میلادی، دستورالعمل بیشتر برای افرادی لازم بوده که پست‌های مدیریتی سطح بالا دارن (C-level).
بنابراین کارمند بایگانی نیاز به دستورالعمل پوشش نداره.
به طور کلی هر چقدر پست شغلی فرد جوری باشه که نیاز باشه با مدیران سایر کسب و کارها نشست و برخاست داشته باشه، بیشتر دستورالعمل پوشش رو باید رعایت کنه.
تجربه من به عنوان کسی که در حوزه محتوا کار میکنه چیه؟
گاهی اوقات که برای شرکت‌های خارجی رزومه می‌فرستم، به صورت واضح در آگهی‌شون اشاره کردن که ما اینجا دستورالعمل پوشش نداریم.
البته کسی که هم میخواد توی این شرکت کار بکنه طبیعتا با شورت نمیره سر کار! اون حداقل‌های شخصی برای همه وجود داره و خودشون رعایت می‌کنن.
احتیاجی نیست گشت ارشاد تو خیابون‌های رومانی راه بیفته دنبال کارمندها.
آیا شرکت‌ها به سمت انعطاف بیشتر در این مورد حرکت می‌کنن؟
بله.
با شیوع کرونا خیلی از شرکت‌ها خواسته یا ناخواسته با درخواست دورکاری کارمندها مواجه شدن.
این فرهنگ دورکاری تدریجا روی خیلی از چیزها اثر گذاشت از جمله همین قضیه دستورالعمل پوشش.
امروز خیلی از شرکت‌های بزرگ آمریکا رو هم که نگاه کنید انعطاف بسیار بیشتری نشون میدن.
مثلا گلدمن سکس و مورگان استنلی که از شرکت‌های مالی بزرگ ایالات متحده هستن، گفتن ما شرایط رو درک می‌کنیم و می‌فهیم که بعد از کرونا خیلی از نرمال‌ها تغییر کرده و می‌خوایم کارمندها رو توی پوشش آزادتر بذاریم.
اینا به کنار، در مورد شرکت‌های فناوری چطور؟ همون مدل دانش‌بنیان مورد علاقه جمهوری اسلامی چطور؟
نمونه بارز پوشش در شرکت‌های فناوری مارک زاکربرگه.
احتمالا عکس‌های زیادی از زاکربرگ دیدین که با شلوارک و دمپایی داره توی فیسبوک کار میکنه.
گوگل، دراپ باکس، اسپاتیفای، اوبر و انواع و اقسام شرکت‌های این مدلی اصلا دستورالعملی ندارن.
حالا جمهوری اسلامی با این زورگویی در دستورالعمل پوشش انتظار داره فرهنگ استارتآپی و به قول خودشون دانش بنیانی تقویت بشه؟
حالا دستورالعمل پوشش که آقا خوشش بیاد چیه؟
حالا فرض کنیم که بیست و سی راست میگه و دستورالعمل پوشش خیلی خوبه و باید رعایت بشه.
جمهوری اسلامی دوست داره کارمند ایده‌ال چه تیپی داشته باشه؟
اگه آقا باشه:
- کت ساده و مندرس که چرمی، مخمل و … نباشه
- پیراهن با یقه دپیلمات
- شلوار پارچه‌ای خیلی گشاد
- جوراب مشکی پرکلاغی
اگه خانم باشه:
- چادر مشکی به همراه مقنعه مشکی تا زیرچانه
- مانتوی تا مچ پا البته مشکی
- شلوار بسیار گشاد و بسیار بلند البته مشکی
- کفش بدون پاشه، بدون تزیین، بدون بند البته مشکی
شرکت‌های خارجی اگر هم دستورالعمل لباس میذارن، دست‌کم کارمندی که لباس رو می‌پوشه اذیت نمیشه.
مشتری‌ها و ارباب رجوع‌ها هم از دیدن لباس کارمندها لذت می‌برند.
نه اینکه هم کارمند از پوشش خودش منتفر باشه، هم کسی که باهاش تعامل کاری داره.
نظر شما چیه؟ موافقید یا مخالف؟ به نظرتون دستورالعمل برای لباس مانع بروز خلاقیت توی محیط کار نمیشه؟ یا شاید برعکس؟ کامنت بذارید.
