هر روز صبح میاد و در مورد دوست پسرش میگه. در مورد سِیر عشق دو نفرهشون میگه. با ریز همه جزییات هم میگه، جاهایی که رفتن رو میگه، جاهایی که میخواستن برن، ولی نرفتن رو میگه. چیزایی که خوردن، چیزایی که دیدن، چیزایی که شنیدنو میگه.
******
هر روز صبح میاد از ژل ابروش و تونیک موش میگه. از رژیم جدیدش میگه. از سرویس تخفیف خورده ناخنکارش میگه، از اسنپی که خوب بوده، از اسنپی که بد بوده میگه.
*******
هر روز صبح میاد از پسرش میگه. از نق زدنش میگه، از شیطونی کردنش میگه. از بد غذا بودنش میگه، از نگاه سنگین شوهرش که اگه تو نمیرفتی سر کار بچه اینجوری بار نمیاومد میگه.
*******
ولی من اینا رو نمیگم، به خاطر همین تو شرکتهای مختلفی که کار کردم به کم حرفی، بیحرفی، ضد اجتماع بودن، آداب معاشرت نشناس بودن، کنج عزلت گزین بودن و از دماغ فیل افتاده بودن متهم شدم و میشم.
من فقط خواستم حرفهای باشم و دستکم ۸۰ درصد زمانم رو به کار کردن اختصاص بدم ولی ظاهرا این استاندارد برای ژاپنیها جذابه. پس لطفا خدایا خودت منو ببر اونجایی که میدونی.
