چیزی که تو یک سال اخیر خیلی داره توی مترو فروخته میشه عطر و جوراب و حتی پاستیل نیست. پفک هندیه!
این ترند پفک هندی الان توی مترو تهران به شدت محبوبه. یه خوراکی خوشمزه در طعمهای مختلف که ظاهرا از گندم درست میشه و بعدش توی روغن سرخ میشه و در نهایت خورده میشه.
خوردنش هم هیچ اشکالی نداره و همونطوری که گفتم خوشمزه هم هست و خیلیها هم با ماست میخورنش و به عنوان مزه هم ازش استفاده میکنن.
اما قسمت نگران کننده این ترند از جایی شروع میشه که میبینی پفک هندی داره جای آجیل رو در سبد مصرف مردم پر میکنه.
یعنی من دیگه نمیتونم پسته، بادوم و فندق بخرم، به جاش پفک هندی میخرم و ذهنمو گول میزنم که حالا چه فرقی میکنه، اینا همشون جز تنقلات هستن.
اگرچه اینا همه تنقلات هستن اما پسته اکبری کجا و پفک هندی کجا؟!
این سیاست جایگزینی همه چیز که متأسفانه از طرف جمهوری اسلامی داره به مردم تحمیل میشه در دراز مدت سلیقه آدمها رو خراب میکنه، سلامتشونو به خطر میاندازه و فرهنگ ما رو نابود میکنه.
شما فکر کنین امسال عید برید مهمونی و براتون به جای آجیل (حتی تخمه) پفک هندی بیارن! این یعنی به گند کشیدن تاریخ و فرهنگمون و یه جور سادهانگاری همه چیز.
من با پفک هندی خصومت شخصی ندارم ولی ما نباید اینقدر راحت هر چیزی رو بذاریم جای یه چیز دیگه و بعدش طوری وانمود کنیم که انگار نه انگار.
نمیتونی گوشت بوقلمون رو بذاری جای گوشت مرغ و ادای مرغ خوردن رو در بیاری.
نمیتونی هندونه رو بذاری جای توتفرنگی و بگی اینا همشون میوههای تابستونن دیگه!
نمیتونی بری آنتالیا و فکر کنی ایتالیا هم میرفتم همین بود دیگه!
ما نباید راضی بشیم به اینکه هر چیزی رو جانشین یه چیز دیگه بکنیم و الکی خوشحال باشیم که اون کار رو انجام دادیم، همین.