وقتی یک نفر متأسفانه تشریف می‌برد آن دنیا، جایی منفجر می‌شود، مردم یک کشوری انقلاب می‌کنند یا فلان سلبریتی با جاست فرندش کات می‌کند، خبری تولید می‌شود.
این یک خبر معمولی از جنس خبرهای هر روز نیست.
پیاز هر روز گران می‌شود، مردم برای خرید مرغ همدیگر را می‌کشند، با پول یک پراید می‌شود بی‌ام‌و قسطی خرید البته در آلمان!
شنیدن اینها برای ما از دیدن طلوع آفتاب هر روز هم عادی‌تر شده هر چند که دردناک است. اما خبر فوت استاد آواز و منفجر شدن یک ساختمان دولتی همه را هیجان زده می‌کند.
یا مثلا همه دوست دارند بدانند یا دست کم به این شایعه دامن بزنند که چطور شد ریحانه پارسا و شادمهر بر روی همدیگر ریختند!
این جور خبرها مغز را وادار می‌کند تا دوپامین و سروتونین ترشح کند و چنین مغزی آماده است تا توسط شما ترغیب شود.
در کار تولید محتوا این خبرها را «هایجک» می‌کنیم. اصطلاح فارسی‌اش می‌شود موج‌سواری روی خبر.
هایجک کردن خبرهای فوری از این جنس یک هدف اصلی دارد و آن هم افزایش مخاطبان است، فرقی هم نمی‌کند سوشال مدیا باشد یا بلاگ شرکت.
اما چند عامل مهم در هایجک کردن خبر وجود دارد.
یکی از آنها میزان تازگی خبر است. معمولا عمر یک خبر فوری دو تا سه ساعت پس از انتشار است.
پس اگر خبر برخورد شهاب‌سنگ با زمین را که دو ساعت پیش منتشر شده، بگذارید فردا صبح کار کنید، به هیچ دردی نمی‌خورد.
یک عامل خیلی مهم دیگر راست‌گویی است. خبر را هایجک کنید اما دروغ نبافید و اطلاعات غلط ندهید.
مثلا اگر خبر فوری آمده که یک نفر در چاه توالت خانه‌اش موجود وحشتناکی دیده است، یک درصد احتمال بدهید که ایشان قبل از رفتن به دستشویی گل کشیده و از محصولات تولیدی خودش در آنجا وحشت کرده است!
در واقع سرعت و حقیقت هر دو در هایجک کردن خبرها مهم است.
محتوایی که بر مبنای این دو عامل و بر اساس یک خبر فوری منتشر شود می‌تواند تعداد مخاطبان یا فالوور های شما را افزایش دهد.
در خبرهای فوری برای سوشال مدیا نقش هشتگ‌ها و استیکرها را دست کم نگیرید. مواظب هشتگ‌های انحرافی که با اهداف خاص ساخته می‌شوند باشید.
در خبرهای فوری برای بلاگ هم حتما به منابع خودتان اشاره کنید. منابع یعنی خبرگزاری‌ها یا حتی شاهدان عینی که وقوع یک اتفاق را دیده‌اند.
