دو هفته پیش برای مصاحبه به یک شرکت دعوت شده بودم.
داشتم با مدیر مربوطه صحبت میکردم که بحث رسید به دلیل اخراج کپیرایتر قبلی.
کنجکاو شدم بپرسم دلیلش چی بوده؟ هم اینکه میخواستم خودم این اشتباه رو مرتکب نشم و هم اینکه ببینم فرهنگ سازمانی این شرکت چطور میتونه باشه.
«از خط قرمز کپیرایتری رد شد» این جواب پرسش من بود.
گفتم خط قرمز یعنی چی؟ گفت از گوگل ترنسلیت استفاده کرده بود که این خط قرمز ماست.
من جاهای زیادی شنیدم که این خطر قرمز رو برای خودشون دارند.
ولی آیا این خط قرمز تا همیشه قرمز میمونه؟ آیا میشه ازش رد شد و اتفاقی هم نیفته؟
به نظر من آینده نه تنها کپیرایتینگ که حتی خود تولید محتوا در همین سرویسهای گوگل هست.
یعنی دیر یا زود گوگل ترنسلیت به کمک هوش مصنوعی اینقدر پیشرفت میکنه که فرایند تولید محتوا رو به عهده بگیره.
البته این حرف من به معنی تأیید سواستفاده از گوگل ترنسلیت که این روزها زیاد دید میشه نیست.
این لزوما به معنی بیکار شدن من و شما نیست.
شاید ما باید زاویه نگاهمون رو تغییر بدیم، مثلا از تولید کننده محتوا به ارزیاب محتوای تولید شده توسط هوش مصنوعی تبدیل بشیم.
یا به محتوای تولید شده با این فناوری از لحاظ راستی آزمایی (Fact-checking) رتبه بدیم.
اما در مورد شرکتها که استفاده از گوگل ترنسلیت رو خط قرمز میدونن…
اگر بهشون بگیم که همین فردا گوگل ترنسلیت اینقدر هوشمند شده که محتوای متنی سئو شده با بهترین کیفیت و کمیت رو در اختیارتون میذاره و مهمتر از همه رایگان هم هست، جوابشون چیه؟
من میگم جوابشون مثبته! استقبال میکنن و خیلی زود یادشون میره که اصلا خط قرمزی هم وجود داشت.
به این فکر کنید که در تاریخ زیست انسان خردمند، چندین هزار خط قرمز در جوامع مختلف به وجود آمدند که امروز با پاککن فناوری اثری از آنها باقی نمانده است.
